Buiten regent het al dagen, waardoor het al vroeg donker lijkt. Uit principe weiger ik begin september nog de verwarming aan te zetten, dus zit ik met dikke sokken en een gebreide poncho op de bank een kopje wintergloedthee te drinken. Het lijkt wel herfst, of bijna winter zelfs. Bah.

Mijn vriend ziet het ook even niet meer zitten en besluit de regen te trotseren om een versnapering voor de avond te scoren in de Appie op de hoek. In plaats van scheldend door de regen komt hij tien minuten laten vrolijk binnengerend en laat me vol blijdschap zijn aankoop zien: een zak pepernoten. Zijn avond is weer goed.

Het valt me op dat ik niet eens verbaasd ben, dat hij met pepernoten terug komt. Ik ben er inmiddels aan gewend dat elk jaar het Sinterklaas snoepgoed weer een paar dagen eerder in de schappen ligt. Misschien omdat de Kerstman ook steeds eerder van zich laat horen beseft Sint dat hij de concurrentiestrijd moet aangaan. De marketingcampagne is al in volle gang, want ook op mijn werk kwam de uitnodiging voor het jaarlijkse Sinterklaasfeest deze week al langs.

Hoewel de meningen verdeeld zijn over de strijd tussen Sinterklaas en de Kerstman hoef ik geen seconde te denken op wie ik mijn geld zet. Sinterklaas natuurlijk. Niet alleen is hij voor mij het symbool van nostalgie, hij zorgt er ook voor dat een kwart jaar lang de schappen gevuld zijn met pepernoten, marsepein, speculaas- en taaipoppen, borstplaat, suikerbeest, chocoladeletters, chocolademunten, chocoladesinterklazen, chocoladezwartepieten, kruidnoten (écht iets anders dan pepernoten!) en weet ik wat ons allemaal nog meer wordt aangesmeerd onder de vlag van Sinterklaas. Ik, groots fan van alle bovengenoemde lekkernijen, ben de laatste die je zult horen klagen als Sint de supermarkten in de eerste week van september al domineert.

Waar ik meer moeite mee heb is de kerstversiering die altijd rond oktober in de winkels komt te hangen. Wat moet je in godsnaam met een kerstboom in oktober? Totaal niet praktisch toch? Pepernoten daarentegen, of de touwklimmende zwartepieten uit de Bijenkorf, daar heb ik veel meer mee. Voor mij zijn kerstkransjes enkel een middel om mijn verdriet en honger mee te stillen tussen 6 en 26 december. Gelukkig nemen de paaseitjes het de 27^ste dan snel weer over. Die zien er tenminste nog vrolijk en kleurig uit.